-
1 accurro
accurro, ĕre, curri (cucurri) [ad + curro] - intr. et qqf. tr. [st2]1 [-] courir vers, accourir. [st2]2 [-] se présenter (à l'esprit). - accurrere ad aliquem, Caes.: courir vers qqn. - auxilio alicui accurrere: courir au secours de qqn. - Marius adcurrit auxilio suis, Sall. J. 101, 10: Marius accourt au secours de ses soldats. - accurrere epulas, Apul.: accourir à un festin. - accurres in Tusculanum Cic. Att. 15, 3, 1, tu viendras en hâte dans ma villa de Tusculum. - impers. accurritur ab universis, Tac. An. 1, 21: on accourt de partout. - istae imagines accurrunt, Cic. Div. 2, 67, 138: ces images se présentent soudain.* * *accurro, ĕre, curri (cucurri) [ad + curro] - intr. et qqf. tr. [st2]1 [-] courir vers, accourir. [st2]2 [-] se présenter (à l'esprit). - accurrere ad aliquem, Caes.: courir vers qqn. - auxilio alicui accurrere: courir au secours de qqn. - Marius adcurrit auxilio suis, Sall. J. 101, 10: Marius accourt au secours de ses soldats. - accurrere epulas, Apul.: accourir à un festin. - accurres in Tusculanum Cic. Att. 15, 3, 1, tu viendras en hâte dans ma villa de Tusculum. - impers. accurritur ab universis, Tac. An. 1, 21: on accourt de partout. - istae imagines accurrunt, Cic. Div. 2, 67, 138: ces images se présentent soudain.* * *Accurro, accurris, accurri, accursum, accurrere. Accourir à quelque chose.\Accurritur, pen. corr. Impersonale. Tacit. On accourt. -
2 accurro
ac-curro, (cu)currī, cursum, ereприбегать, примчаться, спешить (ad aliquem Cs и aliquem T; auxilio alicui Sl; Romam C) -
3 accurro
ac-curro (ad-curro), gew. cucurrī, seltener currī, cursum, ere, heran-, hinzulaufen, eilig herzukommen, hergerannt kommen, herbeieilen, herbeisprengen, Lepta me rogat, ut, si quid opus sit, accurram, Cic.: acc. ocius, Plaut.: raptim, Liv. epit.: propere, Tac.: cum clamore alacri, Val. Max.: Romam, Cic.: in Tusculanum, Cic.: in castra, Auct. b. Alex.: in sinistrum cornu, Liv.: ad oppidum, Auct. b. Afr.: ad alqm, Cic.: equo admisso ad alqm, Caes.: cum classe, Auct. b. Hisp.: propter praedes suos, Cic.: in auxilium, Suet.: ad omnes meos honores ex secessibus, Plin. ep.: ad praetorem, quasi ad laudem atque ad praemium, Cic.: ad visendum, Suet.: ad spoliandum corpus, Curt.: m. bl. Acc., alqm, Tac. ann. 15, 53. Apul. met. 3, 21: passim iacentes epulas, Apul. met. 4, 14: aulam, Paul. Nol. natal. S. Fel. 50, 112: m. dopp. Dat., auxilio suis, den S. zu H., Sall. Iug. 101, 10: unpers., accurritur ab universis, Tac. ann. 1, 21. – v. Lebl., istae imagines ita nobis dicto audientes sunt, ut, simul atque velimus, accurrant, daß sie nach unserm Willen augenblicklich herbeieilen, Cic. de div. 2, 138.
-
4 accurro
ac-curro (ad-curro), gew. cucurrī, seltener currī, cursum, ere, heran-, hinzulaufen, eilig herzukommen, hergerannt kommen, herbeieilen, herbeisprengen, Lepta me rogat, ut, si quid opus sit, accurram, Cic.: acc. ocius, Plaut.: raptim, Liv. epit.: propere, Tac.: cum clamore alacri, Val. Max.: Romam, Cic.: in Tusculanum, Cic.: in castra, Auct. b. Alex.: in sinistrum cornu, Liv.: ad oppidum, Auct. b. Afr.: ad alqm, Cic.: equo admisso ad alqm, Caes.: cum classe, Auct. b. Hisp.: propter praedes suos, Cic.: in auxilium, Suet.: ad omnes meos honores ex secessibus, Plin. ep.: ad praetorem, quasi ad laudem atque ad praemium, Cic.: ad visendum, Suet.: ad spoliandum corpus, Curt.: m. bl. Acc., alqm, Tac. ann. 15, 53. Apul. met. 3, 21: passim iacentes epulas, Apul. met. 4, 14: aulam, Paul. Nol. natal. S. Fel. 50, 112: m. dopp. Dat., auxilio suis, den S. zu H., Sall. Iug. 101, 10: unpers., accurritur ab universis, Tac. ann. 1, 21. – v. Lebl., istae imagines ita nobis dicto audientes sunt, ut, simul atque velimus, accurrant, daß sie nach unserm Willen augenblicklich herbeieilen, Cic. de div. 2, 138. -
5 accurro
ac-curro ( adc.), cŭcurri and curri, cursum, 3, v. n., to run to a place, to come to by running, to hasten to.I.Lit. constr. absol., with ad and in:II.expeditus facito ut sis, si inclamāro ut accurras,
Cic. Att. 2, 20; 12, 18 (accucurrisse);13, 48: cupide ad praetorem accurrit,
Cic. Verr. 2, 5, 3; so Caes. B. G. 1, 22; ib. 3, 5; Sall. J. 106, 2:in Tusculanum,
Cic. Att. 15, 3:ad gemitum collabentis,
Tac. A. 2, 31:in castra,
Caes. B. Alex. 53:in auxilium accucurrerunt,
Suet. Calig. 58:ad visendum,
id. Ner. 34:auxilio suis,
Sall. J. 101, 10.— Impers.:accurritur ab universis,
Tac. A. 1, 21.—Trop., of ideas:istae imagines ita nobis dicto audientes sunt, ut simul atque velimus accurrant,
come up, present themselves, Cic. Div. 2, 67, 138. -
6 adcurro
ac-curro ( adc.), cŭcurri and curri, cursum, 3, v. n., to run to a place, to come to by running, to hasten to.I.Lit. constr. absol., with ad and in:II.expeditus facito ut sis, si inclamāro ut accurras,
Cic. Att. 2, 20; 12, 18 (accucurrisse);13, 48: cupide ad praetorem accurrit,
Cic. Verr. 2, 5, 3; so Caes. B. G. 1, 22; ib. 3, 5; Sall. J. 106, 2:in Tusculanum,
Cic. Att. 15, 3:ad gemitum collabentis,
Tac. A. 2, 31:in castra,
Caes. B. Alex. 53:in auxilium accucurrerunt,
Suet. Calig. 58:ad visendum,
id. Ner. 34:auxilio suis,
Sall. J. 101, 10.— Impers.:accurritur ab universis,
Tac. A. 1, 21.—Trop., of ideas:istae imagines ita nobis dicto audientes sunt, ut simul atque velimus accurrant,
come up, present themselves, Cic. Div. 2, 67, 138.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский